Syner og openberringer

Profetiar, syner og openberringar om vår tid - Del 2

Ei anna viktig side av saka er den åndelege utviklinga blant dei kristne. For Gud er rettferdig og dømer rettferdig. Det er ikkje slik at vi berre ved å vere religiøse på ein eller annan måte, automatisk vert rettferdiggjort for Gud. Det er først og fremst eit historisk faktum at Jesus døde på korset. Det er ikkje noko frelsesgrunnlag i seg sjølv å tru på at det har hendt. Det vi derimot må gjere for å verta frelst er å forkaste oss sjølve, og ikkje legge truas vanære til grunn for å gå inn på avvegar. Vi må rekne oss som døde i Kristus og ferdig med denne verda, eller la det vere. For Gud er det gamle mennesket allereie forbi og utgått på dato. Han har skapt eit nytt menneske, eit Han har behag i, vår Herre Jesus Kristus. Difor forkynner vi ikkje Guds rike på jord eller noko i den dur, men lærer tolmodig dei som vil høyre om dei kommande ting. Her støtter eg meg til Lausannepakta, som den anglikanske presten John Stott sto bak, og som ei rekkje kristne leiarar skreiv under på under eit stemne arrangert av Billy Graham i 1974, i Lausanne, i Sveits. Mange kyrkjesamfunn har i ettertid stilt seg bak denne pakta, som tek sikte på å nå heile verda med evangeliet. I punkt 4 står det: «Jesus still calls all who would follow him to deny themselves, take up their cross, and identify themselves with his new community». Her kan vi ikkje sjå på det synlege og sette vår lit til det, men glede oss over at dette er eit fellesskap vi har ved Den Heilage Ande. I punkt 15 står det:

 

We therefore reject as a proud, self-confident dream the notion that people can ever build a utopia on earth. Our Christian confidence is that God will perfect his kingdom, and we look forward with eager anticipation to that day, and to the new heaven and earth in which righteousness will dwell and God will reign forever. Meanwhile, we rededicate ourselves to the service of Christ and of people in joyful submission to his authority over the whole of our lives.

 

Minner om at det er lett for den som får sjå slike syner og gjere seg opp eigne meiningar om kva dei tyder, og på same vis er det for den enkelte av oss. Det er difor viktig at vi prøver dette. La oss reflektere og bedømme det, så langt det er råd.

​

 

Ove Falg

I 1928 fekk misjonæren og pinsevennen Ove Falg sjå eit syn om kyrkjesamfunna. Her eit utdrag frå den danske nettsida Jesuslivet:

 

SYNET: …pludselig så jeg i Ånden under mig et stort udstrakt Danmarkskort. Medens jeg med undren betragtede dette store landkort over mit fædreland, så jeg skyde op af jorden en vældig imponerende bygning i form af et kolossalt kors, der dækkede landet lige fra Skagen til Bornholm. Ud fra kors armene tegnede sig, som strålebundter en hel samling lukkede gårde. Selve bygningen virkede utiltalende og skummel. Gårdene, som formede sig som en vifte ud fra korsbygningens arme, var fyldt med mennesker. Og jeg blev endnu mere forundret, og et spørgsmål trængte sig på: «Herre, hvad betyder dog dette»?

RØSTEN: Som svar på dette spørgsmål hørte jeg en røst, som talte med stor myndighed, men også med en gribende tone af medlidenhed og sorg: «Dette angår nådetidens afslutning! - Se nøje til!» - Og nu syntes bygningen at komme nærmere, og med forfærdelse så jeg at den store korsbygning var et vældigt fængsel, let at kende på de små tilgitrede vinduesåbninger. Så, så jeg en hånd, som skrev hen over bygningens tag to navne. På den lange led: «Protestantismen» og på den korte led: «Katolicismen». En knugende dødens stilhed rugede over hele den store bygning, I modsætning hertil var der stor tummel og larm i de mange fangegårde. Forvirring og uenighed prægede hele denne samling mennesker i fangenskab. Derefter så jeg atter hånden tegne over fangegårdene, navnene på alle mulige sekter og samfund, som efterhånden er blevet bygget op, i forbindelse med og ud fra, den store fængselsbygning. Meget mærkeligt så og hørte jeg i fangegårdene. Fra Baptistgården hørte jeg et afgjort og energisk råb «Graven er os nok»! Fra Indre mission lød det bestandigt: «Vi har det hele i barnedåben»! I gården som var betegnet med navnet «Frelsens Hær» hørtes klingende hornfanfarer, rungende Halleluja råb, en fane blev svunget over «Herren» med dens kendte emblem «Blod og Ild», men ordet ild var overstreget. Metodistgården: «Vi holder os til vor store John Wesley, og behøver ikke nogen pinseoplevelse»! Også fra gården, som hed «Missionsforbundet» kom et særegent råb: «Vi vælger selv, vi er ikke bundet til skriftens bogstav»! Også vi i Pinsebevægelsen var med i denne samling af samfunds- og partigårde. Apostolsk kirke havde dette: «Vor apostolske åbenbarelse om de overordnede embeder er den højeste sandhed»! Og i Pinsebevægelsens gård lød der megen skrigen og hylden, og man talte i tunger og profeterede i munden på hinanden. Desuden en dyster undertone af stridigheder om magt og indflydelse. Og der var mange andre gårde, hvor man blot hyldede visse religiøse personligheder, som Josef Smith, Mormonkirkens grundlægger. Annie Beasant, Teosoffernes præstinde og Mary Baker Eddy, indstifteren af sekten Kristen Videnskabs absurditeter.

Så talte røsten igen og sagde: «Har jeg ikke udstedt almindelig benådning for alle disse fanger? Hvorfor bliver de dog i dette fængsel?»

I min Ånd råbte jeg så til Herren: «Oh Herre Jesus, vis mig hvor den sande menighed er»!

Da så jeg skyde op, rundt omkring i hele landet, uden for fængslets mure, de dejligste grønne enge, vidunderlige græsgange, gennem alle rislede bække med det klareste rene vand. Overalt voksede buske med pragtfulde blomster og frugttræer med dejlige frugter. Overalt græssede store fåreflokke med en mængde små lam. Over disse enge lød det med den inderligste tone af ømhed og kærlighed: «Jeg er den gode hyrde. Den gode hyrde har givet sit liv for fårene og lammene»!

Videre talte røsten til mig:

«Ser du alle disse menneskeflokke, indelukkede i deres snævre partigårde. De er kommet ud fra den store fængselsbygning og befinder sig virkelig under en åben himmel, og dog lever de stadig som fanger i disse gårde; thi de vil holde fast ved det menneskelige lærdomsvejr, som er imod mit levende og blivende ord. - Men lad mine trofaste vidner og tjenere og tjenerinder, som jeg har beseglet med min Ånd, højlydt forkynde nådetidens afsluttende budskab til mit folk. Vær uforfærdede og frimodige. Følger tillidsfuldt i jeres Herre og Mesters fodspor. Gå ud fra løgne lærernes og de falske profeters Babylon og hav intet samkvem med deres vederstyggelige urenheder. - Nu er tiden såre nær»!

Og denne bøn kom op i mig: «Oh Herre vis mig hvad der vil komme over vort land». Røsten svarede ikke direkte, men ude mod øst i horisonten trak mørke, ildevarslende uvejrsskyer sammen. Der hørtes med mellemrum et fjernt og svagt tordenbulder. Og lynene blinkede i et stadigt tiltagende tempo derude i den østlige horisont. Pludselig var det som en hvirvelstorm fejede ind over landet, og i dette øjeblik forsvandt i et nu alle de smukke enge og græsgange sammen med deres talrige fåreflokke og alle deres små lam. På nogle få sekunder var himlen blevet sort af orkanagtige uvejrsskyer, som lod centnertunge haglsten regne ned over landet, mens lynene knitrede og som flammende pile slog ned på den store fængselsbygning, som snart var et vælddigt, bragende bål, hvis gnister føg hen over landet og forvandlede byer og landsbyer til rygende ruiner.

Med forfærdelse hørte jeg røsten hæve sig igen med stor myndighed og kraft: «I min time, og på min befaling, kommer vredesdommen over den store skøge, den falske profet og det skarlagenrøde vilddyr»!

Her sluttede synet og røsten lød sig ikke mere høre.

 

Synet verkar å vere noko utbrodert og litt farga av Falgs eigen overtyding, men det han i hovudsak såg var ei religiøs bygning som reiste seg og dekte heile Danmark. Korset symboliserer kristendomen. Katolismen og protestantismen er mest utbredt, deretter andre mindre kyrkjesamfunn. Falg såg at alle vandra fritt under Guds himmel, men at dei fleste likevel lot seg styre av tidenes lærdomsver. I horisonten, altså frå tida i 1928, såg Falg framover mot endetida. Det som er interessant er at det står at det øydeleggande uværet kjem frå aust. For det er sola som står opp i aust, i tydinga at det er frå aust dagen byrjar. Det skulle tyde på at dagen skal bli til mørke i den tid. Han nemner ikkje den tredje verdskrig spesifikt, men det må vere starten på uværet. Det som vil skje i denne krigen liknar på det som skal skje under den store vreide, altså at det som mennesket har bygd opp vil bli øydelagt. For dyret - som er verdsrikets herskar - saman med sin falske profet og den store skjøge - som er verdsrikets hovudstad (Babylon), dyret og Antikrists hovudstad - skal bygge opp eit rike som Gud skal øydelegge. Alt det menneskeskapte på jorda skal då få sin dom, og det Herren ser til skal verta teken bort. Gjennom stormen, den store vreida, skal berre ein rest av menneska på jorda overleve. Deretter skal Herren regjere over himmelen og jorda i dei tusen åra.   

 

 

Oljefunn og Jesu gjenkomst

På websida bible-teaching.net står det skrevet ned ein profeti som ein eldste, Martin Andersson, frå pinsekyrkja i Moss, var vitne til i 1937. Ein mann i forsamlinga hadde reist seg opp og profetert slik: «Når der kjem olje opp frå Nordsjøen og langs den norske kyst, vil ting byrje å skje, og Jesu attkomst nærmar seg!». Mannen fekk klar beskjed om å sette seg og slutte å snakke tull. Eg har også høyrt det sagt at mannen vart beden om å forlate lokalet. Det var først på slutten av 60-talet at det vart gjort funn av olje langs norskekysten. Det viser oss at ikkje eingong pinsevenar tek slike profetord på alvor. Ei åtvaring til oss alle!

 

 

Oscar Halvorsen

Ein kort, men interessant profeti, er å finne i Werner Skibsteds bok: «Oscar Halvorsen - Liv og virke». Halvorsen var aktivt med i pinserørsla i Norge etter at han kom tilbake frå Amerika. Vi skal først ta med eit syn han hadde i år 1900 av den øydeleggande flodbølga som ramma byen Galveston i Texas same året (sjå artikkel på Wikipedia). Først 25 år etter katastrofen fekk han vite at det han hadde sett i synet faktisk hadde skjedd nøyaktig slik han såg det. Her eit lite utdrag frå ein artikkel han fann:

 

I året 1900 stod det på Galvestons gater en Herrens profet, som var sendt av Gud for å advare Galvestons innbyggere innstendig til å omvende seg ifra deres ugudelige og ryggesløse liv i syndige lyster, etter som befolkningen falt dypt fra Gud i vantro og hedenskap. Dette Herrens vitne stod blant dem mager og solbrent, enkel og loslitt, men med brennende glød og med alvorlig formaning til disse mennesker om å omvende seg og la seg frelse. Men i stedet for å motta advarselen fra Gud ville de gripe mannen, arrestere og mishandle ham som en utilregnelig, men Gud fikk fridd ham, så de ikke fikk tak i ham.

Hva skjedde? Jo, det gikk som denne ringe bror i Herren forutsa. Tre dager etter kom en flodbølge fra Golfen, over 30 meter høy. En orkan sendte denne veldige bølge med en slik kraft over byen at den ble helt og delvis begravet, og mange tusen mennesker fant sin død i bølgene.

 

Dette er for lengst historie, men Halvorsen, hadde også eit syn om vår tid medan han var i Amerika. På den tida opplevde han åndsdåpen, der han vart fylt av Den Heilage Ande. Dette er eit vitne for oss som lever i dag om at hans profetord, syn og openberring er frå Gud. Vi kan legge til at pinserørsla sin opphavsmann, Thomas Ball Barrat, fekk si pinseoppleving på den tida han også var saman med Oscar Halvorsen i New York. Dette er difor ei kraftig åtvaring, i særleg grad til pinsevenane. Det høyrer med til historia at Halvorsen i dei dagar delte hus saman med ein katolikk. Her er litt av det han såg i synet:

 

Således våknet jeg en natt etter en liten blund og fikk se en mann jeg kjente, som var katolikk, og som satt ved den ene enden av et forhandlingsbord. Mens jeg så på ham, ble bordet og mannen forvandlet til et uhyggelig dyr. Jeg ble voldsomt forskrekket over dette syn og torde ikke se på dyret, men dro teppet over hodet. Da var det en røst som sa: «Forhold deg stille! forhold deg stille! forhold dei stille». Etter dette fikk jeg mot til å se på dyret uten frykt. I det samme dyret forsvant for mitt syn, ble det nevnt et navn, som jeg ennå husker, men dette har vært forseglet for meg, så jeg ikke forstår betydningen av navnet. [Halvorsen tenkte sjølv at synet gjaldt FN].

 

En natt straks etter at jeg hadde hatt dette syn, våknet jeg nøyaktig samme tid som forrige gang, og nå fikk jeg se en middelaldrende sørgekledd og anstendig kvinne, som gikk som i en ørken. Hun bar briller med messingstenger og hadde et hvitt slør for ansiktet. Det snødde, men snøen la seg ikke på marken. Jeg spurte: «Hva betyr dette?» Da ble disse ord sagt: «Dette er enkekvinnen i ørkenen, som betyr de religiøse kirkefolk. De skulle vært bruden, men har ikke brudgommen! Metallet i brillene betyr uedelt men ikke falskt, det hvite slør betyr at de har Guds ord, men det ligger et dekke over deres hjerter (2. Kor. 3, 14-16), og snøen som ikke dekker jorden, betegner at disse mennesker ingen forfølgelse har for sin tro.» Atter talte den samme røst: «Henne sender jeg deg til for å si til henne at jeg elsker henne!»  

 

Dyret treng ikkje å vere dyret i Daniels bok og i Johannes’ openberring. For synet siktar til ei tid då pinsevenane - som i dag kallar seg Pinsekyrkja - og den katolske kyrkja vil inngå i forhandlingar med kvarandre. Då vil den katolske kyrkja (representant for ritualistisk religiøsitet, samt den historiske fusjon mellom gresk mytologi og jødisk kristendom, altså religion på ein politisk arena) stå fram og verta lik eit udyr som vil sluke Pinsekyrkja (tidlegare representant for den åndelege vekkinga). Den svenske pinsepastoren Peter Halldorf er kanskje utypisk, men han skammer seg ikkje for å samanlikne sine gudstenester med dei katolske. Dette har sin bakgrunn i at luthersk reformasjonen, historisk sett, var ein reform av den katolske kyrkja, som i kvar nasjon utarta seg forskjellig. På mange punkt har også den katolske kyrkja latt seg reformere. Pinsevenane kom frå mange ulike slags reformerte kyrkjesamfunn og tok med seg idear og tankar frå desse samanhengane når dei skulle etablere sine eigne kyrkjesamfunn. I den karismatiske vekkinga ser vi ei liknande utvikling, men den er meir knytt til dei allereie etablerte kyrkjesamfunna. Ulf Ekman var lutheranar då han kom med i den karismatiske vekkinga. Hans kone hadde metodistisk bakgrunn og var påverka av pinsevenane. Dette ekteskapet resulterte i at dei bygde opp ei karismatisk fri forsamling i Sverige.

 

Ekman hevdar at han har fått eit syn der Gud har bede han om å tenke endå større enn han gjorde før og gå tilbake til den universielle kyrkja, den katolske. Her kan vi merke oss at den katolske kyrkja i si tid gjekk ut av den ortodokse. I Roma har Paven i våre dagar gått inn i eit samarbeid med dei lokale pinsekyrkjene i Italia, og her er nok forløparen til det reelle forhandlingsbordet som Halvorsen såg utspele seg mellom pinsekyrkja og den romersk katolske kyrkja. Katolsk lære, som preterisme, finner også nye vegar inn blant både frie venar og pinsevenar. Dei lærer at profetorda er oppfylt og slik sett ikkje noko mysterium lenger. Ein del kristne leiarar ser også ein fordel i dette å gå tilbake til det høgkyrkjelege, ettersom underhaldning og showverksemd tek over i dei frie forsamlingane. Her må vi hugse på at dei unge i dag ikkje har noko val. Dei får ikkje opplæring i Guds ord; dei får ikkje bli læresveinar; og song og musikk er det einaste dei vert oppmuntra til å delta i. Vi haustar altså berre det vi sår!

 

 

Smith Wigglesworth

I Colin Whittakers bok, «Sju pinsepionerer», finner vi ein profeti som vart gjort kjent for David du Plessis, som i si tid var med på å grunnleggje den karismatiske rørsla. Like før andre verdskrig budde Smith Wigglesworth (1859-1947) i hans hus. Wigglesworth var rørleggjar, men også ein Guds mann, ein profet, som Gud virka ved med teikn og under.

 

Gud gav du Plessis (f. 1905, d. 1987) nokre profetord frå Wigglesworths munn:

 

Det vil komme en vekkelse over de gamle kirkesamfunnene, og den kommer til å overskygge alt vi hittil kjenner til fra historien. Aldri før har det skjedd slike ting som skal skje når dette begynner. Denne vekkelsen kommer til å overgå pinsevekkelsen, den som allerede er et under for verden og som møter så sterk motstand fra den etablerte kirke. Men denne samme velsignelsen vil bli akseptert av de samme kirkene, og de vil føre budskapet og erfaringen videre - langt videre enn det pinsevennene har oppnådd. Du skal få leve lenge nok til å se arbeidet vokse til slike dimensjoner at pinsebevegelsen i seg selv blir lett, sammenlignet med hva Gud vil gjøre gjennom de gamle kirkene. Enorme menneskemengder skal samle seg, ulikt alt annet vi har sett. Store ledere vil forandre holdning og ta imot - ikke bare budskapet, men også velsignelsen. Herren ba meg om å si ifra til deg at Han kommer til å bruke deg i denne bevegelsen. Du skal få en framtredende rolle. Et ord til slutt, det siste ordet Herren gav meg til deg: Alt han krever av deg, er at du må være ydmyk og trofast under alle omstendigheter. Hvis du forblir ydmyk og trofast, skal du få leve lenge nok til å se alt dette oppfylt.

 

Wigglesworth sikta til den karismatiske vekkinga som byrja å utvikle seg på 1960 talet, og som nådde sitt høgdepunkt på slutten av 60 og 70 talet. Då nådde den like inn i Den katolske kyrkja (frå 1967). I Norge var Aril Edvardsen tidleg ut med sine møter i Sarons dal i Kvinesdal. Hans nedslagsfelt var størst blant dei frie forsamlingane. OASE vart meir knytt til det frikyrkjelege (https://snl.no/den_karismatiske_bevegelse). Denne vinden verkar å ha stilna.

 

Vi ser difor at det er to sider ved den karismatiske vekkinga. Den eine er at Gud har lova å vere med så lenge verda står, og at Gud og vår Herre Jesus Kristus går saman med oss ved Den Heilage Ande. Slik har det vore i 2000 år, og i fleire tusen år før den tid også. Men det er ein vesentleg forskjell frå det som hendte på pinsefestens dag, og det som hadde hendt tidlegare. For frå pinsefestens dag vart Anden utgytt over alt kjøt, i tydinga over både jødar og alle andre folkeslag, både over frie og trælar, høg som låg. Dei som vert drivne av Den Heilage Ande til å gjere Herrens gjerning høyrer difor ikkje til i noko jordisk hierarki! Her gjeld det å halde fast på ordet om å vera audmjuke og trufaste mot Gud, i staden for å sjå på Guds ord og dei åndelege gåvene som ei vinning, i søken etter meir makt. Må vi ikkje etterlikne dei som gjer slikt!   

 

 

David Wilkerson

I 1973 fekk Wilkerson eit syn eller syner. Syna er utgitt i Norge på Filadelfiaforlaget, og har fått namnet «Visjoner». Wilkerson kom frå ei familie av pinsevenar som gjekk fleire generasjonar tilbake i tid. I 1958 vart han leia av Gud til New York City, heilt frå Pennsylvania, i tru til Gud som hadde vist han kva som skulle skje i eit syn. Der fekk han leie mange til tru på Gud, blant anna Nicky Cruz, kjent frå filmen «Korset og springkniven». Dette er i korte trekk det han fekk sjå i 1973 om utviklinga i tida (mine kommentarer i parantes):

 

Økonomisk forvirring, naturen i ubalanse, ureinskap blant folket, opprør i heimane (generell ubalanse blant det beståande har prega vår tid) forfyljing av alle åndsfylte kristne (den menneskelege visdom blant kristne dominerer og forkastar Guds ord), kyrkjeleg union, homofile skal også få koma inn der, nakendans i kyrkja, okkultisme i kyrkja (den katolske kyrkja er på toppen av hierarkiet, og har som hovudmål å verta heile folkets åndelege leiarar. Folket er fråfalne, ulydige og bortskjemte, og dei får det som dei vil), dei kristne må gå «under jorda» og søke sin opphavsmann Jesus Kristus, og verta fylt av Ande og kraft frå Gud (tidlegare kunne ein halde på for seg sjølv i eigne lokale, men dei som vil vera kristne blir i dag utstøtt og må stå utanfor), forfyljing av karismatiske katolikkar når Paven skal venda seg imot dei (her har vi blant andre Ulf Ekman), forfyljing via massemedia, frå Hollywood, frå komikarane, frå staten og skattevesenet, undergaving av verdien av kristen utdanning, Jesusrevolusjonen vil vende seg imot Jesus og Jesustilhengere (verda blir berre meir og meir bitter på kristne som ikkje veit «å riste støvet av sandalane» og som fullfører kjøtets lyst til å kvervulere), dei kristne i land som Russland og Kina osv. vil oppleve ei kort tid med veldige vekkingar (det er også kjent for oss gjennom vitnemåla til broder Yun, den himmelske mannen).

 

Wilkerson fekk også eit profetord til den evangeliske kyrkja i Sverige: «Eg har ein kontrovers med den evangeliske kyrkja i Sverige». Med eit ord skildra Gud dei kristne i Sverige: «apati». Kontrovers kjem av latinske kontra, mot, ovanfor; og vers, snu, vende, bokstavleg tala at Gud er usamd med dei i noko. At dei er apatiske tyder at dei ikkje har dei same følelsane som Gud om det som skjer. Dei står og ser på at det skjer. Dei verkar likegyldige og utan interesse for det Gud har sagt dei om kva som skal skje. Wilkerson tok utgangspunkt i Amos 3:1-8. I v. 7-8 konkluderer Gud slik:

 

For Herren Herren gjer ikkje noko utan at han har openberra sine løynde råd for tenarane sine, profetane. Når løva brølar, kven skulle ikkje då verta redd? Når Herren Herren talar, kven skulle ikkje då profetara?   

 

 

Judith Lund Lønnøy

Judith Lund Lønnøy er ei av dei som kom med i den karismatiske vekkinga, og som har fått tene Gud med ei profetisk gåve. Ho fortel om eit draumesyn ho fekk sjå (mine kommentarer i parantes):

 

Det var en drøm. Det var antagelig på vinteren/våren i 1982. Jeg drømte at jeg satt på en buss. Ved siden av meg satt en person jeg kjente. Jeg så et Europakart framme i bussen (som kom til syne) og dunka personen i siden og sa: «Ser du det jeg ser?» «Klart det», svarte personen. Jeg ser da blikket mitt flytte seg fra (over) Europakartet til Italia med fokus på byen Roma. Plutselig ble Roma kastet inn i Europa. Jeg så murbygninger med tykke murer bli kastet inn i Europa. Det var med slik kraft at alt føk. Vinden som gjorde at bygningene ble hivd inn, var så sterk at jeg så vidt klarte meg. Og jeg tenkte at dette må jeg huske: «Det skal bli hardt å stå imot».

 

I ettertid tenkte ho at synet gjaldt EU eller det EU ville kulminere i. Ho skriver: «Tror det var etter drømmen jeg tenkte (vet ikke helt...). Men tenkte det som var, ikke er, men blir - eller kommer: Dvs. det gjenoppståtte Romerriket».

 

Dersom vi også ser dette synet i samanheng med dei øvrige, så gjelder synet først og fremst hendingar som skal utspele seg i den religiøse verda. Døm sjølv om ikkje den sterke vinden er ei sterk åndskraft som vil prege den religiøse verda? Er det ikkje også slik at Rom er synonymt med den romersk katolske kyrkja? I ruinane etter det gamle Rom sitter Paven som øvste politiske leiar og styrer over sin eigen stat, Vatikanstaten. Han er den øverste religiøse leiaren for eit verdsomfattande nettverk av kyrkjer og over alle katolikkar. Er ikkje murbygningane frå Rom difor kyrkjebygg med romersk katolsk signatur? Dette tyder at det høgkyrkjelege, det dominante og ritulistiske igjen vil ta over og forfylje dei friare kristne. Døm sjølve om det ikkje er rett å tenke at når den romersk katolske kyrkja går inn i forhandlingar med andre mindre kyrkjesamfunn, at den naturlegvis vil søke ein høgare posisjon enn dei andre? Og er det verkeleg Andens einskap desse søkjer? Det som er heilt sikkert er at det vil bli svært vanskeleg å stå imot alt dette for andre meir eller mindre frie kyrkjesamfunn og kristne enkeltpersonar.

Så nemnar også Judith dette med endetida, om det som kjem og som skal likne på dette. Allereie i vår tid ser vi at det er mulig.

 

Mitt håp er at vi må vere audmjuke og trufaste mot Herren, slik at vi kan vinna den arven som Gud har lagt framfor oss, ufortent av berre nåde. Å få vere med i eit kyrkjesamfunn ei kort lita tid, er ingenting i mot det Gud har lova oss og som skal vare til evig tid. Var ikkje også Kristus audmjuk og trufast like til døden, for så å vinne det som var større enn denne verda. Og han gav sitt liv for oss! Lat oss etterlikne Kristus!

 

 

Sergei Tarassenko

I 1983 tala Gud til Tarassenko om dei åndelege vekkingane. Eg har valgt å ta med eit lite utdrag av det han skreiv ned, fordi det peikar på kva som er grunnen til at det går slik det går (her frå den danske nettsida Jesuslivet):

 

Jeg er Gud, Herren den hellige, og jeg ønsker at berede min brud, så hun må være ren og uden plet og rynke. Men jeg ser at hun bestandigt iklæder sig flere og flere pjalter og laset tøj, som kun højest giver en illusion af at være påklædt.

Du tror, at du har Åndens gaver og at du er iklædt hans kraft, men i virkeligheden er du ynkværdigt nøgen, fordi du har vendt ryggen til alle mine råd. Du har gjort fornyelsen til et mål i sig selv og fornyelsen, som jeg håbede på, er ikke blevet til noget. Jeg har sendt til dig nogle af de mest trofaste af mine tro tjenere, fordi jeg ikke længere kan vente at dine øjne skal åbnes. Mit hjerte bløder ved at se dig så selvtilfreds og «svælgende» i en fornyelse som ikke eksisterer mere.

Jeg sender dem for at sige dig igen, at jeg er en hellig Gud, og derfor, når Åndens vind blæser, bringer den med sig et uomgåeligt krav om hellighed, afsondring, uden kompromis. Og du har vendt dette budskab ryggen og iklædt dig fornyelse, som om det var et herligt klædebon. Hvordan er det dog kommet dertil? hvordan kunne du glemme, at det er hellighed, at lade mit lys gennemstråle dig?– det er den sande klædning.

Vil du denne gang vide hvad det betyder at lytte til dem som kommer med et budskab fra mig – udfordringen fra Golgata, som kalder dig til hellighed. Vil du vide hvordan man afklæder sig pjalterne ved korsets fod? Vil du endelig være klar over hvad det betyder at tage dit kors op og følge mig helt og holdent på den måde Jeg har beredt dig til at gøre det.

Timen er kommet, da mørkets magter vil ryste og skælve fordi Jeg på en måde, som ikke kan misforstås, vil gøre det klart at disse magter har holdt verden hen i en illusion og ligeledes dem af mit folk som har solgt sig til dem. Min ånd vil fare hen over jorden som et frygtindgydende lyshav for at overbevise verden om synd, retfærdighed og dom. Han vil blotte den store løgn, som så ubarmhjertigt har gennemtrængt alt. Tusindvis af mennesker vil vende sig til korset og den evige frelse. Men dette vil ikke være muligt med mindre du vender om og kommer tilbage til mig og smider dine indbildte «klæder» og gør ende på din svigefulde handlen og din overfladiske og tomme lære.

Hvis du virkelig vågner op, du som nu sover godt pakket ind i «fornyelsen» som ikke eksisterer mere, da og kun da vil dørene være vidt åbne og fordi du har genfundet denne «hellighedens gennemsigtighed» hvilket er den sande fornyelse, de himmelske porte vil udsende mægtige bølger af en vækkelse, som man aldrig før har været vidne til.

 

På nettsida http://biblicalstudies.org.uk/ ligg den originale artikkelen av Tarassenko.  

 

 

Litteratur:

«Visjoner» av David Wilkerson («Den profetiske røst» 1981).

«Den profetiske røst» nr. 2 1999. Red. Gunnar Lund. (Pensacola Forlaget 1999)

«Oscar Halvorsen - Liv og virke» ved Werner Skibsted (Filadelfiaforlaget 1947)

«Lebesbymannen» av Ing. Albert Hiorth (Indremisjonsforlaget As)

«Lebesbymannen» av Jørgen Høgtveit (AFK)

«Kyrkornas Världsråd i Bibelens ljus og Uppenbarelseboken» av D. O. Belfrage, Frelsesarmeen (Evangeliipress 1972)

«Det har ringt for tredje gang» av Emanuel Minos (Hermon Forlag 2009)

«Grepet av Gud - En bok om vekkelse» av Emanuel Minos. Filadelfiaforlaget 1953.

«Profetens gjerninger» ved Pearry Green (Perry Green)

http://udfordringen.dk/2016/07/56336/

«Oppbrudd i Øst» av H. K. Neerskov

«Sju pinsepionerer» av Colin Whittaker

«Endetidssyner - Angrep mot Sverige og Norge - Tredje Verdenskrig» (Esca Forlag)

«Dom över Sverige» av Birger Claesson (Evangellipress 1951)

«Syner bak forhenget» av H. A. Baker (Shalom forlag)

Intervju med Judith Lund Lønnøy og skrifteleg på mail (brev) 17.07.2016.

Engelsviken, Tormod. (2014, 28. januar). Den Karismatiske Bevegelse. I Store norske leksikon. Hentet 14. mai 2017 fra https://snl.no/den_karismatiske_bevegelse.

«ALOIS IRLMAIERPROPHECIES»

http://www.alamongordo.com/?s=irlmaier

Video av Ron White: https://www.youtube.com/watch?v=9g9kOiwlFgs White er pastor hjå Victory Gospel Church: 

https://victory.uk.net/home-2/

Opplysninger på mail 26-27 januar 2023 frå lesar.

​

​

Denne sida vart laga i 2016; sist endra 28 mars 2023.